مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها ( وقایع کوچه بنی هاشم)
به خـانـۀ عـلـی و فـاطـمـه، شـرر افـتاد به عرش، شور عظیمی از این خبر افتاد به جان فاطـمه، ای فـضّه لااقـل تو بگو چه شد مدافـع حـیـدر، به پـشت در افتاد بـه روی مـادر مـا داد مـی‌زد آن ظـالـم چه غصه‌ها و چه غم‌ها که بر جگر افتاد لگد بـه در زد و افـتـاد در روی زهـرا سخـن درسـت بـگـویـم روی پـدر افـتاد فقط نه پشت در و کوچه، بلکه کربـبـلا رسید نیـزه و از صدر زین، پـسر افتاد چه شد به گـوشۀ گـودال، لب فـرو بندم همین بس است که از دست شمر، سر افتاد |